Rozmowy ze Śri Ramaną Maharishim

Rozmowa 294


P: Jak praktykować medytację?

RM: Medytacja jest, prawdę mówiąc, Atmanishthą (byciem utwierdzonym w Jaźni). Jednakże, kiedy przez umysł przewijają się myśli, czyniony jest wysiłek w celu ich usunięcia, i ten wysiłek zazwyczaj nazywamy medytacją. Atmanishtha jest twoją prawdziwą naturą. Bądź, kim jesteś. To jest cel.

P: Jednak pojawiają się myśli. Czy nasz wysiłek ma na celu wyłącznie ich eliminację?

RM: Tak. Medytacja będąca trzymaniem się pojedynczej myśli, utrzymuje wszystkie inne myśli z dala. Medytacja jest tylko negatywna w skutkach, na tyle na ile inne myśli trzymane są z daleka.

P: Mówi się o Atma samstham manah krtva (utwierdzeniu umysłu w Jaźni). Lecz Jaźni nie można pochwycić myślami.

RM: Po co w ogóle chcesz medytować? Ponieważ chcesz to robić, napotykasz słowa Atma samstham manah krtva (utwierdzenie umysłu w Jaźni); dlaczego jednak nie być tym, kim jesteś, bez medytacji? Czym jest manas (umysł)? Kiedy wszystkie myśli zostaną wyeliminowane, staje się on Atmanishthą (utwierdzonym w Jaźni).

P: Kiedy jest jakaś forma, mogę nad nią medytować, skutkiem czego inne myśli utrzymywane są z daleka. Jednak Jaźń nie posiada formy.

RM: Medytacja nad formami lub konkretnymi obiektami nazywa się dhayaną, podczas gdy wnikanie w Jaźń jest vicharą (badaniem) lub nididhyasaną.