Wstęp


W latach 1901-1902, kiedy Śri Bhagawan mieszkał w jaskini Virupaksha na stokach świętej góry Arunaczali, przybył do niego Śri M. Sivaprakasam Pillai zadając serię pytań. Śri Ramana mówił wówczas niewiele, co nie wynikało ze ślubów milczenia, lecz z braku potrzeby mówienia, odpowiedział więc na zadane pytania zapisując odpowiedzi na piasku, skale lub kawałku papieru. Te pouczenia zostały po raz pierwszy opublikowane w 1923 roku w formie pytań i odpowiedzi w dziele zatytułowanym Nan Yar? (Kim ja jestem?). Niedługo potem Śri Bhagawan własnoręcznie uporządkował i przepisał te pytania i odpowiedzi w formę eseju, tworząc tym samym logiczną, spójną wersję „Nan Yar?”.

Oprócz wersji „Nan Yar?” w formie 28 pytań i odpowiedzi, która jest obecnie publikowana jako oddzielna książka, powstała kolejna wersja, zawierająca tylko 14 pytań, która znalazła się w Sri Ramana Vijayam (tamilskiej biografii Śri Bhagawana) oraz w wersji angielskiej w Self-Realisation.
Jednak ponieważ tylko forma eseju znalazła się w Sri Ramana Nutrirattu (tamilska wersja dzieł zebranych Śri Ramany) oraz ponieważ tylko ta wersja została własnoręcznie przygotowana przez Śri Bhagawana należy uznać, iż jest to najważniejsza, autentyczna i autorytatywna wersja.

Została ona w dużej mierze oparta o wersję złożoną z 28 pytań i odpowiedzi, jednak przygotowując ją Śri Bhagawan dodał i dopisał kilka fragmentów (np. cały pierwszy akapit), inne pominął (jak odpowiedzi do pytań 4 i 5, pierwsze zdanie w odpowiedzi do pytania nr. 6, część odpowiedzi do pytania nr. 20 itd.) a część zmodyfikował, rozszeszył i poprawił (np. odpowiedź na pytanie nr. 27). Jednakże większość tekstu pozostawił bez zmian, komponując go tak, iż tekst nabrał bardziej spójnego, logicznego charakteru.

Na pierwsze pytanie Sivaprakasama Pillai, które brzmiało „Nan Yar?” (Kim ja jestem?), Śri Bhagawan odpowiedział: „Arive nan”, co oznacza: „tylko Świadomość jest ja”, „Świadomość sama w sobie jest ja” lub „Świadomość zaiste jest ja”; tamilskie słowo „arivu” jest w przybliżeniu odpowiednikiem sanskryckiego słowa „jnana” lub angielskiego „knowledge”. Sivaprakasam zadał więc kolejne pytanie: „Co jest naturą tej świadomosci?” na co Śri Bhagawan odpowiedział: “Arivin swarupam sat-chitanandam” (Naturą tej świadomosci jest byt-świadomość-szczęśliwość). Cały drugi akapit, poza tymi dwoma odpowiedziami, nie był zapisem odpowiedzi Śri Bhagawana. Kiedy więc Śri Manikkam Pillai, uczeń Śri Sivaprakasama Pillai, przyniósł Śri Ramanie pierwszy manuskrypt tej pracy, ten zapytał ze zdziwieniem: „Ja tego nie powiedziałem, jak to się tutaj znalazło?” „Kiedy Śri Sivaprakasam Pillai przepisywał odpowiedzi Śri Bhagawana do zeszytu, dodał ten fragment, wierząc, że pomoże mu to lepiej zrozumieć odpowiedź na pierwsze pytanie” – odparł Śri Manikkam Pillai. „Oh tak, był już wtedy zapoznany z nauczaniem pism ‘neti, neti’ i dlatego tak sądził” – skomentował Śri Bhagawan. Później, opracowując „Nan Yar?” w formie eseju, Śri Bhagawan nie pominął tego fragmentu a jedynie pogrubił w tekście swoje własne odpowiedzi.

Sposód wszystkich pisanych prozą utworów Śri Bhagawana „Nan Yar?” jest dziełem niedoścignionym, o niekwestionowanym znaczeniu. W istocie uznawane jest za kamień węgielny nauczania Śri Bhagawana, w dwudziestu zwięzłych punktach podsumowujący w jasny i nierozmyty sposób podstawy nauczania Śri Ramany. W związku z tym, ze względu na doniosłość tego dzieła, co do którego powstania mamy wielki dług wdzięczności wobec Śri Sivaprakasama Pillai, przedstawiamy tutaj tłumaczenie tego utworu.

W pracy nad przekładem dołożyliśmy najwyższych starań, aby był on tak dokładny i tak wierny tamilskiemu originałowi jak to tylko możliwe, nawet jeśli czasami musiała na tym ucierpieć elegancja języka (w przekładzie na język polski również położono nacisk na wierność orginałowi kosztem językowej elegancji– przyp. tłum.). Podział tekstu na zdania i ustępy oraz ich kolejność odpowiadają dokładnie orginałowi; również struktura zdań jest tak bardzo jak to było możliwe odpowiednikiem orginału. Wszystkie fragmenty pogrubione w orginale zostały w ten sam sposób wyróżnione w tłumaczeniu, podczas gdy inne kluczowe zdania, które nie zostały pogrubione w tamilskiej wersji, są tutaj pisane kursywą. W orginalnym tekście w nawiasie jest tylko jedno słowo: „jaśnieje” (prakasikkum), znajdujące się w czwartym ustępie po słowach „Jaźń pojawia się”. Wszystkie pozostałe znajdujące się w nawiasach zdania lub wyrażenia, zostały tam dodane by wskazać tamilskie czy sanskryckie słowo użyte w orginalnym utworze, objaśnić znaczenie tekstu, lub uzupełnić zdanie, które tłumaczone wprost, nie tworzyło pełnego i zrozumiałego zdania w przekładzie. Na podobnej zasadzie zostały dodane przypisy – żaden z nich nie znajduje się w orginale. Podczas przekładu uwzględniono wszystkie istniejące wcześniej tłumaczenia tego tekstu po to, aby żadne ważne punkty (takie jak odpowiednie słownictwo, konstrukcja zdań itp.) nie zostały przeoczone w tym przekładzie. (w przekładzie na język polski zastosowano dokładnie te same metody w stosunku do tekstu angielskiego – przyp. tłum.).